Dynamic pricing is een methode van prijzen bepalen gebaseerd op vraag en aanbod vanuit de markt. Door meerdere factoren te analyseren worden prijzen bijgesteld. Deze vorm van prijsstelling komt in meerdere sectoren voor. Wat is dynamic pricing en waarom is dit niet altijd de norm?
Naast dynamic pricing worden ook termen als surge pricing, demand-pricing en time-based pricing gebruikt. Het betreft geen nieuwe manier van prijsbepaling, het is traditioneel zelfs de meest gebruikelijke manier om de prijs van goederen of diensten te bepalen. Vraag en aanbod is een eenvoudige wijze van dynamische prijsbepaling. Als er een groot aanbod is en een beperkte vraag, dan dalen de prijzen. Als het aanbod schaars is op een moment met een grote vraag, dan zullen de prijzen stijgen. Dat is eenvoudig gesteld de definitie van dynamic pricing.
Het concept ‘prijskaartje’ is historisch gezien vrij jong. Rond 1870 worden voor het eerst standaard prijzen in de winkel gebruikt met vaste prijzen voor alle klanten. Daarvoor was onderhandelen de standaard. Zo kon iemand met een vlotte babbel veel goedkoper boodschappen doen dan een klant die de prijs van de verkoper zonder discussie zou accepteren. Voor de introductie van het prijskaartje zouden de Quakers in de Verenigde Staten al een uniforme prijsstelling hanteren. Dit was vanuit het oogpunt dat iedereen gelijke behandeling verdient, dit was ook van toepassing op prijzen voor goederen. De uniforme prijsstelling was buiten de Quakers vooral een manier om tijd en kosten te besparen. Een standaard prijs zorgde ervoor dat er minder tijd werd besteed met onderhandelen.
Het concept van dynamische prijsstelling kwam weer terug in de jaren tachtig van de twintigste eeuw. Vliegtuigmaatschappijen waren in staat om via software zeer nauwkeurig het aantal passagiers, bestemmingen en bijvoorbeeld brandstoftarieven te bepalen. Zo was het mogelijk om prijzen dynamisch aan te passen. Internet maakte vergelijken en informatie opzoeken nog eenvoudiger waarmee dynamic pricing weer de norm werd na een eeuw van standaard prijzen. Online is het eveneens eenvoudiger voor consumenten om prijzen te vergelijken. Een voorbeeld hiervan was de “El Cheapo” prijsvergelijker. Google heeft later soortgelijke functionaliteit geïntegreerd binnen hun zoekmachine.
