De Reclame Code Commissie is een onderdeel van de Nederlandse Stichting Reclame Code. Deze stichting beoordeeld of reclames voldoen aan de Nederlandse Reclame code. Als er een klacht wordt ingediend dan is het mogelijk om een klacht in te dienen bij de RCC. Wat is Reclame Code Commissie en wat staat er in de NRC?
De RCC bestaat uit vertegenwoordigers vanuit deze vijf sectoren:
Uit iedere sector wordt een lid afgevaardigd voor de Reclame Code Commissie, de voorzitter wordt aangewezen door de Stichting Reclame Code. Wanneer iemand van mening is dat een reclame uiting in strijd is met de wet, dan is het naast de RCC ook mogelijk om via de rechtbank een juridische procedure op te starten.
De SRC bestaat al ruim een halve eeuw, het betreft een zelfregulerend orgaan op het gebied van reclame. Zowel consumenten als commerciële bedrijven of andere organisaties kunnen een klacht indienen bij de onafhankelijke Reclame Code Commissie. De voorzitter zal vervolgens bepalen of de reclame voldoet aan de regels die zijn vastgelegd in de Nederlandse Reclame Code.
Naast algemene aanbevelingen zijn er specifieke codes ontwikkeld voor sectoren als producenten en leveranciers van alcoholische dranken, op het gebied van milieu, personenauto’s en telemarketing.
Een reclame mag niet in strijd zijn met de wetgeving, het algemeen belang mag niet worden geschonden en het publiek mag niet misleid worden. Ook zijn er artikelen gericht op misleiding van jongere doelgroepen. De NRC is opgedeeld in drie delen:
Aan het begin van de jaren zestig kwam er steeds meer kritiek op reclame-uitingen die lang niet altijd feitelijk of betrouwbaar waren. Hoewel er een voorkeur was voor wetgeving waren er gevallen waarin een zelfregulerend orgaan meer effectief zou kunnen zijn. In 1980 werd de wet misleidende reclame ingevoerd. In tegenstelling tot zelfregulerende organisaties in het buitenland worden er consumentenorganisaties betrokken bij de toetsing, elders bestaat de voorkeur voor wettelijke regelingen.
De oorspronkelijke versie van de NRC was een vrijwel letterlijke vertaling van de code die opgesteld was door de Internationale Kamer van Koophandel (ICC). De Nederlandse code zou verder uitgebreid worden met bijzondere codes sinds de jaren zeventig. Hierbij worden brancheorganisaties betrokken.
Volgens de Reclame Code Commissie zijn reclames openbare en/of systematische directe of indirecte aanprijzingen van goederen, diensten en/of denkbeelden door een adverteerder. Een adverteerder kan een organisatie of persoon zijn maar niet een consument. Enkele vormen van reclame zijn:
Er worden direct of indirect goederen, diensten of ideeën aangeprezen. Onder systematisch wordt verstaan dat er sprake is van een standaard vorm, zo is het mogelijk dat 1-op-1 verkoopgesprekken niet onder de definitie van reclame vallen. Als er geen aanprijzend element is zoals het aankondigen van openingstijden wordt dit niet gezien als reclame. Het kan wel dat een bedrijf reclame maakt door aan te kondigen dat openingstijden verruimd zijn.
In 2021 werd een nieuwe versie van Parodontax Original geïntroduceerd met de tekst “vernieuwde smaak”. Een gebruiker merkte naast een andere smaak ook op dat er een tinteling op de tong voelbaar was. Dit bleek het gevolg te zijn van een gewijzigde samenstelling, er waren namelijk plantaardige ingrediënten vervangen door kunstmatig geproduceerde aroma’s. Omdat naast de smaak ook de kenmerken van het product gewijzigd waren zou er geen sprake meer zijn van ‘Original’ in de betekenis van authentiek of oorspronkelijk. Er ontbrak daarmee essentiële informatie. De Reclame Code Commissie oordeelde dat de klacht gegrond was.
