Monospace staat voor een lettertype met een vaste breedte. Het is daarmee het tegenovergestelde van een proportioneel font dat een variabele breedte heeft. Letters met een vaste breedte worden gebruikt op analoge typemachines, en worden ook gebruikt voor code door programmeurs. Wat is Monospace en wat is het nut van deze lettertypes?
Het alfabet bestaat uit 26 letters, die ook weer in uppercase en undercase geschreven kunnen worden. En dan zijn er nog speciale karakters. In principe hebben al deze karakters een afwijkende verhouding, bij Monospace beschikken alle tekens binnen één lettertype over dezelfde breedte. Analoge typemachines maken gebruiken van een dergelijk lettertype, evenals DOS computers. Door meer geavanceerde digitale technieken en betere beeldschermen is het nu mogelijk om proportionele fonts te gebruiken. Dit betekent overigens niet dat Monospace fonts niet meer in gebruik zijn, voor specifieke toepassingen worden ze nog steeds toegepast.
Courier en Courier New zijn bekende ‘schrijfmachine’ lettertypes, daarnaast behoren ook Lucida Console, Consolas, Inconsolata en Monaco tot de Monospace fonts. Digitale displays zoals LCD klokken maken gebruik van een aantal afzonderlijke lampjes waarmee ieder karakter kan worden weergegeven. Bij een eenvoudig LCD display zal het cijfer “8” en de hoofdletter “B” hetzelfde zijn. De context geeft in dit geval aan welk karakter het betreft.
Wanneer het van belang is om de hoogte en breedte van een tekst binnen specifieke grenzen te stellen, dan kan een Monospaced font aan deze voorwaarde voldoen. Op een regel van bijvoorbeeld 100 karakters passen net zoveel eentjes als nulletjes, terwijl een “1” minder horizontale ruimte inneemt dan een “0”. Het is deze voorspelbaarheid die in diverse toepassingen praktisch kan zijn, waaronder programmeren. Deze voorspelbare indeling geldt ook voor meerdere regels, waarbij alle karakters als een ruitjespatroon geordend zijn. Dit kan voor specifieke toepassingen heel overzichtelijk zijn. In code wordt het ook gebruikt om de daadwerkelijke code te onderscheiden van leesbare tekst.
