Europese Artikelnummering of afgekort EAN-code is een streepjescode die wordt gebruikt als standaard codering. Deze codes worden in winkels en magazijnen gebruikt om kassa- en voorraadbeheer uit te voeren. Wat is de betekenis van Europese Artikelnummering en hoe wordt deze codering gelezen?
EAN staat voor European Article Numbering, het is een uitbreiding van de UPC code. Deze wijze van productidentificatie werd in 1974 geïntroduceerd, ook buiten de EU wordt deze codering steeds vaker toegepast. In Nederland en België wordt doorgaans gebruik gemaakt van een code met 13 cijfers. GS1 is de internationale organisatie van standaardisering, de EAN-13 codering wordt hier aangemerkt als GTIN-13. De oorspronkelijke UPC code bestond uit 12 cijfers. Hoewel de opbouw gelijk is gebleven, is er één cijfer aan toegevoegd. De codering van de L-cijfers is aangepast.
De eerste twee cijfers geven aan wat het land van uitgifte is, dit hoeft niet het land van productie te zijn. Vervolgens komt het nummer van de aanvrager, dit wordt het aansluitnummer genoemd. Een bedrijf kan meerdere nummers bezitten. Dan volgt de codering van een specifiek artikel. Het laatste cijfer in de reeks is een controlegetal dat bij een beschadigde code of foutief scannen zorgt dat de code toch juist wordt gelezen. Wanneer het niet mogelijk is om alle 13 cijfers op de verpakking af te beelden, is het in uitzonderlijke gevallen mogelijk om een Europese Artikelnummering met slechts 8 cijfers te gebruiken. Het toekennen van deze reeks gebeurt door het beperkte aantal combinaties zo min mogelijk.
Sinds 2007 is het ISBN nummer zoals dit toegekend wordt aan boeken gelijkgesteld aan de Europese Artikelnummering. Voorheen werd voor het Internationaal Standaard Boeknummer een afwijkende code gebruikt, nu zijn deze codes aan elkaar gelijkgesteld. Er zijn GS1-organisaties die langere of juist kortere nummers toekennen. Toch wordt het geadviseerd om de volledige 13 cijfers te gebruiken.
